خاطرات کوتاه از شهید غلامرضا عموئیان
برادر: شهید بخاطر اخلاق خوبش محبوب خانواده بود. هیچگاه از کم و کاستی زندگی گلایه نمی کرد و هر چه داشت با خواهر و برادرانش تقسیم می کرد. نماز شبش هرگز ترک نمی شد. تواضع و فروتنی، وفای به عهد، رعایت حق الناس، دوری از غیبت و گناه، خواندن قرآن، راز و نیاز با خدا، انجام واجبات از ویژگیهای بارز شهید بود. شهید در فعالیتهای فرهنگی پیشقدم بود و خودش تبلیغات را انجام می داد. در پایگاه بسیج کلاس قرآن دایر می کرد کتاب تهیه می کرد و در کتابخانه می گذاشت تا بچه ها از آن استفاده کنند.
خواهر: شهید وقتی در کلاس چهارم یا پنجم ابتدایی بودند در خانه زیاد درس نمی خواندند و من به عنوان خواهر بزرگتر ناراحت می شدم و به او توهین می کردم و حرف می زدم در حالی که من سوم راهنمایی بودم. روزی به مدرسه اش رفتم و به مدیر مدرسه گفتم که او در خانه درس نمی خواند. مدیر مدرسه گفت: اتفاقاً هم درسش خیلی خوب است و هم خیلی با ادب است، بطوری که خبر مفقود شدنش را مدیر مدرسه بعد از چند سال شنید بخاطر شهید اشک از چشمانش جاری شد.
ما در آن زمان خانه خیلی بزرگی داشتیم همیشه برادرم اصرار داشت و به من می گفت: که فانوس را نفت بریزم و تمیزش کنم و آن را روشن بگذارم من به او می گفتم این همه لامپ و برق در خانه است چرا از فانوس استفاده می کنی. آن را برای چه کاری می خواهی؟ شهید چیزی نمی گفت. تا اینکه یک شب نیمه های شب فهمیدم که او فانوس را می گیرد و یواشکی داخل اتاق می برد طوری که دیگران متوجه نشوند نماز شب می خواند و دعا می کند برادرم به نماز و واجبات آن بسیار اهمیت می داد.
شهید خاطرات زیادی از جبهه برایمان تعریف می کرد. می گفت: یکبار در کردستان بودیم برف زیادی باریده بود. طوری که هواپیما برای آوردن غذا آمده بود نتوانست بر زمین بنشیند ما مجبور شدیم یک دانه خرما را سه نفر یا چهار نفر قسمت کنیم و در دهانمان بگذاریم تا دهانمان شیرین شود و ضعف نکنیم و چنین وضعیتی برای ما پیش می آمد.